Türk hükümetinin Türkiye halklarının protesto eylemlerini nasıl azgın bir şiddetle bastırmaya çalıştığını öfkeyle izlemekteyiz.
Ancak, büyük bir hayranlıkla izlediğimiz gibi, Türkiye halkları bu saldırganlığa boyun eğmemekte; hükümetin baskıları, keyfiyeti, günlük sosyal yaşamı gerici ideolojisi doğrultusunda şekillendirme girişimleri ve polis terörü karşısında demokratik hak ve özgürlükler mücadelesini yükseltmektedirler. Bu direnişi selamlıyor ve direnişin talepleriyle dayanışma içerisinde olduğumuzu açıklıyoruz.
Türk hükümeti, devasa bir imar projesine alan açabilmek için İstanbul’daki Gezi Parkı’nı sermayenin çıkarları doğrultusunda ortadan kaldırmak istiyor. Bu girişimi, Türkiye’de, başını gençliğin çektiği geniş bir direniş cephesinin gelişmesine vesile oldu. Direniş bu vesilesinin ötesine geçti ve Erdoğan’ın liderliğindeki gerici AKP hükümetine yöneldi! Gelinen yerde direniş, geniş yığınların bu rejime karşı öfkesini ifade etmektedir.
Başbakan Erdoğan’ın liderliğindeki rejim, uyguladığı kaba polis şiddetiyle, halka karşı bir diktatörlük olarak kendini açığa vurmuştur. Bu nedenle, göstericilerin onun istifasını istemeleri ve özgürlük ve demokrasi taleplerini haykırmaları meşrudur.
Türk hükümeti, yıllardan beri Avrupa Birliği ve Avrupa’daki emperyalist devletler tarafından desteklenmekte. AKP’nin şimdiye kadar izlediği gerici politika, bu güçler tarafından bölgenin İslam ülkeleri için liberal-demokratik model olarak övülmekteydi. Bugünlerde ise, halkın geniş öfkesi karşısında, Avrupa’nın emperyalist devletleri polis şiddetine ilişkin ikiyüzlü açıklamalarıyla mesafeli bir tutum alıyorlar. Erdoğan ise, hükümetine yönelik bu ikiyüzlü eleştirileri, halk öfkesinin yabancı devletlerce kışkırtıldığı iddiasının kanıtı olarak Türkiye kamuoyuna lanse ediyor. Açıklamak isteriz ki, Erdoğan hükümetinin bu iddiası bayağı bir demagoji olduğu gibi, kendi halkının demokratik hak ve özgürlükler için mücadele edebileceğine olan inançsızlığının da bir göstergesidir.
Aynı şekilde, hükümetin, Batılı ülkelerde de benzer polis şiddetine rastlandığına dair argümanı da kabul edilemez. Nitekim bu gerçek, baskı ve gözdağına bir meşruiyet kazandırmaz. Olsa olsa şunları gösterir: Birincisi, Erdoğan hükümeti, Batılı devletlerin tam da demokratik olmayan pratiklerini kendine örnek almaktadır. İkincisi, demokratik hak ve özgürlükler Avrupa Birliği’ne üyelikle değil, ancak ve ancak Türkiye halklarının mücadelesiyle elde edilebilir.
Gezi Parkı projesine benzer projeler hemen hemen tüm Avrupa’da söz konusudur: İtalya’da Val di Susa’da hızlı tren yoluna karşı gelişen direniş ya da Almanya’da Stuttgart’ta 6,8 milyar Euro’ya mal olacak ve mevcut olanın yarısı kadar kapasiteli bir yer altı tren istasyonun inşaatına karşı halkın üç yıldan bu yana süren mücadelesi veya Berlin’de olduğu gibi, işlevsiz olan bir büyük havaalanına milyarlarca Euro’nun yatırılması ya da Fransa’da Notre Dame havaalanı projesine karşı gelişen direnişler vb. bunun örnekleridir.
Bu projelerin hepsi; sosyal kısıtlamalar ve tasarruf politikalar zamanında gündeme gelen son derece pahalı, çevre açısından ciddi negatif sonuçları olan, halk ve işçi sınıfı için bir yararı bulunmayan, ama onlara ödetilmek istenen projelerdir. Sadece bankalara, inşaat tekellerine ve gayri menkul spekülatörlerine yarar sağlamaktadırlar. Ve bütün bu projeler, halkın direnişine rağmen, zor ve demagoji ile yaşama geçirilmektedirler.
Bizler Avrupa çapındaki bütün bu mücadeleleri destekliyoruz ve onlarla dayanışma içindeyiz. Bu hareketler içerisinde, ülke sınırları dışında da ilişkiler geliştirme ve özgürlük ve demokrasi için, sermayeye karşı ve başka bir toplum uğruna, mevcut hareketlere politik perspektif vermeye çalışan tüm eğilimleri destekliyoruz.
Somut ve güncel durumda ise, Türkiye halklarının mücadelesiyle dayanışmaya; onlara özgürlük ve demokratik haklar için verdikleri mücadelelerinde gücümüz oranında destek vermeye çağırıyoruz.
Marksist-Leninist Parti ve Örgütler Avrupa Bölge Konferansı
Almanya İşçileri Komünist Partisini İnşa Örgütü
Danimarka Komünist İşçi Partisi
Fransa İşçileri Komünist Partisi
İspanya Komünist Partisi (ML)
İtalya Komünist Platform
Türkiye Devrimci Komünist Partisi
Yunanistan Komünist Partisini İnşa Örgütü (1918-1955)